Τραγούδια

 

     
Άνοιξαν τα δέντρα όλα    
Άνοιξαν, Γιώργη μ’, τα κλαδιά    
Από ξένον τόπο κι από μακρινό    
Απόψε είχα μια φιλιά    
Άσπρο τριαντάφυλλο κρατώ και κόκκινο λουλούδι    
Αυτά τα μάτια, Δήμο μ’    
Βγήκα ψηλά, παπαδοπούλα μου    
Βλέπεις εκείνο το βουνό    
Δώδεκα χρόνια στο στρατό    
Εβγάτε να χορέψουμε σε μαρμαρένια αλώνια    
Έλα, Σμυρνιό μου, έλα    
Ένα νερό, κυρά Βαγγελιώ    
Ένα Σαββάτο βράδυ στον Άδη θα κατέβω    
Ένας λεβέντης χόρευε    
Ενύχτωσε και βράδιασε    
Εσείς, βουνά μ’ βεργιώτικα    
Η Διαμαντούλα    
Η Μπεϊνα    
Η Σταμούλου ή Δώδεκα χρόνους έκανα    
Η Στέλλα του δασάρχη    
Θυμάσε, όταν φιλιόμασταν    
Καλώς ανταμωθήκαμε    
Κάτσε, Αντώνη μ’, ψυχογιέ    
Κάτω στα πέντε μάρμαρα    
Κάτω στην Ρόδο    
Κάτω στου βάλτου τα χωριά    
Κλείσαν οι στράτες του Μωργιά    
Κόρη, που πας στον ποταμό    
Λάλισε, κούκε μ’, λάλισε    
Λουλούδι της Μονεμβασιάς    
Μάνα μ’, στο περιβόλι μας    
Μαρμαρομκκλεσίτσες    
Μη μου στέλνεις, μάνα, στην Αμερική    
Μια μάνα που ’χε ’ναν γιο    
Μπερδέφτικε μια λεμονιά    
Να ’ταν ο Μάιος Χινόπουρος    
Να ’χα τον ουρανό χαρτί    
Ξενιτεμένο μου πουλί    
Ο κάβουρας παντρεύεται    
Ο Χαραλάμπης    
Οι κλέφτες μπαμπερίζονταν    
Οι νταήδες    
Όλα τα πουλάκια ζυγά ζυγά    
Όλα τα τρένα ήρθανε    
Όσα δεντρίτσια στα βουνά    
Πέρα σ’ εκείν’ τα σπίτια    
Που είσασταν, μαύρα μ’ παιδιά    
Σάββατο μέρα πίναμε    
Στην πόλη γράφουν τα χαρτιά    
Στης Παναγιάς το μαχαλά    
Στου Δημητράκη την αυλή    
Στ’ Άγραφα κλαίει μια παπαδιά    
Τα περιστέρια, Γιάννη μ’ , πέτοντε    
Το μάθατε τι έγινε    
Το πιπέρι    
Του Κίτσου η μάνα κάθεται    
Τρικαλινή μου πέρδικα    
Τώρα είναι Μάις κι άνοιξη    
Φίλε μ’, καλώς ορίσατε