Ξενιτεμέ-, ξενιτεμέ-, ξενιτεμένο μου πουλί

Και παραπονεμένο, πουλάκι μ’ και αηδονάκη μου

Η ξενητιά, η ξενητιά, η ξενητιά σε χαίρεται

Και εγώ έχω τον καϋμό σου, πουλάκι μ’ και αηδονάκη μου

Τι να σου στεί-, τι να σου στεί-, τι να σου στείλω, ξένε μου

Τι να σε προβοδίσω, πουλάκι μ’ και αηδονάκη μου

Σου στέλνω μή-, σου στέλνω μή-, σου στέλνω μήλο σέπεται

Κυδώνι μαραγκιάζει, πουλάκι μ’ και αηδονάκη μου

Σου στέλνω και, σου στέλνω και, σου στέλνω και το δάκρυ μου

Σ’ ένα χρυσό μαντήλι, πουλάκι μ’ και αηδονάκη μου

Το δάκρυ ή-, το δάκρυ ή-, το δάκρυ ήταν βαφερό

Και έβαψε το μαντήλι, πουλάκι μ’ και αηδονάκη μου

καθιστό