Τα περιστέρια, Γιάννη μ’, πέτονται, κι ο Γιαννάκης μου

Τα τρία αράδα αράδα, Γιαννάκη μ’ χαϊδεμένε μ’ ( 2Χ )

και ούτω καθ’ εξής

Τα δυο πετούν, Γιάννη μ’, παράψηλα, κι ο Γιαννάκης μου

Και τ’ άλλο χαμηλώνει, Γιαννάκη μ’ χαϊδεμένε μ’

Κ’ εκείνο που, Γιάννη μ’, χαμήλωνε, κι ο Γιαννάκης μου

Το Γιάννη ορμηνεύει, Γιαννάκη μ’ χαϊδεμένε μ΄

Εκεί που πας, Γιάννη μ’, κι έρχεσαι, κι ο Γιαννάκης μου

Έγνοια να μη σε πιάσουν, στην Γιαννάκη μ’ χαϊδεμένε μ’

Και σαν σε πιάσουν, Γιάννη μ’, στην αγιά, κι ο Γιαννάκης μου

Ο θιος να σε γλιτώσει, Γιαννάκη μ’ χαϊδεμένη

χορεύεται

παράψηλα = πιο ψηλά

ορμηνεύει = συμβουλεύει

έγνοια = έννοια σου

Αγιά = όνομα περιοχής

θιος = θεός